- vəfadar
- sif. <ər. vəfa və fars. dar> şair. Vəfalı, dostluğunda sabit və sədaqətli olan, dostunu unutmayan. Ey dilbəri-dildarım, sənsən əbədi yarım; Vey yari-vəfadarım, didarına müştaqəm. Nəs.. Az ləfzilə ol büti-vəfadar; Çox dərdini yarə qıldı izhar. M.. Mərdlər ilə gəz ki, vəfadar olur; Namərdlərə yoldaş olan xar olur. M. V. V.. Unudulmaz el yolunda canı qurban olanlar; Vətən mülkü abad yaşar vəfadarı görəndə. S. V.. // Dost, sevgili. Getmə, getmə, görüm kimin yarısan; Hansı bəxtəvərin vəfadarısan? Qur..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.